ብሔራዊ የመታሰቢያ ቀን - ታሪካዊ ህመም ወደፊት ይንቀሳቀሳል

በቀዝቃዛው ዓመታት፣ በብሔራዊ ህዝባዊ መስዋዕትነት ቀን፣ በሀገር ስም ሙታንን በማሰብ የጀግኖች መንፈሶችን መታሰቢያ ይንከባከቡ።የጥንታዊቷ ናንጂንግ ከተማ የታሪክን ሽክርክሪቶች እያቋረጠች በታሪክ ታይቶ የማያውቅ የአምልኮ ሥርዓት ኖራለች።በ 13 ኛው ቀን ጠዋት የፓርቲው እና የክልል መሪዎች በጃፓን ወራሪዎች በናንጂንግ እልቂት ሰለባዎች መታሰቢያ አዳራሽ በተካሄደው ብሔራዊ መታሰቢያ ሥነ ሥርዓት ላይ ተገኝተዋል ።

ይህ የብሔራዊ ስሜት መፍላት ወይም የታሪክ ቅሬታዎች ማጉረምረም ሳይሆን የሕግ ክብደት፣ የመስዋዕትነት እና የወታደር ክብር እንዲሁም የሀገሪቱ ዋና ዋና ጉዳዮች አቀራረብ ነው።

ትዝታው በማይረሱ ትዝታዎች ምክንያት ከሆነ ህዝባዊ መስዋዕትነት የሚመጣው ከማይጠፋው ስቃይ ነው።ታሪኩ ከ 77 ዓመታት በፊት ወደ ታህሳስ 13 ይመለሳል።ከታኅሣሥ 13, 1937 እስከ ጥር 1938 የጃፓን ወታደሮች ወደ ናንጂንግ ከተማ ዘልቀው በመግባት ለስድስት ሳምንታት ያህል የጦር መሣሪያ ባልታጠቁ ወገኖቼ ላይ አሰቃቂ የጅምላ ግድያ ፈጽመዋል።የጭካኔው ጭካኔ እና የአደጋው ሀዘን ልክ እንደ ሩቅ ምስራቅ አለም አቀፍ ወታደራዊ ፍርድ ቤት ዳኛው አሜሪካዊውን የታሪክ ፕሮፌሰር ቤዴስ የጅምላ ጭፍጨፋውን ቁጥር እንዲገምት ሲጠይቁት በፍርሀት እንዲህ ብለዋል፡- “የናንጂንግ እልቂት ይህን የመሰለ ተግባር ያካተተ ነው። ረጅም ርቀት.ማንም ሙሉ ለሙሉ ሊገልጸው አይችልም።

የናንጂንግ እልቂት የአንድ ከተማ ጥፋት ሳይሆን የአንድ ሀገር ጥፋት ነው።በቻይና ህዝብ ታሪክ ውስጥ የማይረሳ ህመም ነው።በቸልታ የሚታለፍ የታሪክ ትእይንት የለም፣ እና የሚወዛወዝ አማራጭ ንግግሮችም የሉም።ከዚህ አንፃር የቤተሰቡን ሀዘንና የከተማውን ሀዘን ወደ ሀገራዊ ሀዘን መቀየር ጥልቅ ጥፋት፣ ቆራጥ የሀገር ክብር ጥበቃ እና የሰው ልጅ ሰላም ማሳያ ጥልቅ ትውስታ ነው።እንዲህ ያለው አገራዊ የትረካ አቀማመጥ የታሪክ ውርስና ፍርድ ብቻ ሳይሆን የዕውነታው መግለጫና ፅኑነት ነው።

በእርግጥ ይህች አገር የብሔራዊ ትዝታ መነቃቃትን ለማስተላለፍ እና አቋሟን ለዓለም አቀፉ ሥርዓት የሚገልጽ ታሪካዊ የሕመም ነጥቦችን በመጠቀም ብቻ አይደለም.መታሰቢያዎች ለተሻለ ጅምር እንደሚሆኑ ሁሉ ህዝባዊ መስዋዕትነትም በታሪክ ስቃይ ውስጥ ወደፊት ለመቀጠል ነው።ታሪክን የረሳ በነፍስ ይታመማል።ታሪክን በመዘንጋት ነፍሱ ለታመመ ሰው የታሪክን የመስመር ዝግመተ ለውጥ የእድገትን መንገድ መመርመር ከባድ ነው።ይህ ለሀገርም እውነት ነው።ህመሙን በታሪካዊ ትውስታ ውስጥ መሸከም ጥላቻን ለማነቃቃት እና ለማዳበር ሳይሆን በታሪክ ፍርሃት ውስጥ አጥብቆ ወደ አወንታዊ ግብ መሄድ ነው።

የተሸከሙት ሰዎች ተጨባጭ እና እውነተኛ ግለሰቦች ስለሆኑ ብቻ የታሪክ ህመም ተጨባጭ እና ተጨባጭ ነው።በዚህ ረገድ በታሪክ ስቃይ ውስጥ ወደፊት የሚፈጥረው ርዕሰ ጉዳይ ሁሉም የአንድ ሀገር ዜጋ ነው።እና ይህ በእውነቱ የብሔራዊ መታሰቢያ ቀን የሚፈሰው ስሜታዊ መግለጫ ነው።በብሔራዊ የመታሰቢያ ቀን መስዋዕትነት የተከፈለው የመጠጥ መስዋዕትነት ረቂቅ ሀገሪቷ በአካል የተገለበጠች መሆኗን ያሳያል እናም የሀገሪቱ ፍላጎት፣ እምነት እና ስሜት ከተራ ሰብአዊ ስሜት ጋር እየተዋሃደ ነው።ይህ ደግሞ እያንዳንዳችን ከግለሰቦች፣ ከቤተሰቦች እና ከትናንሽ ክበቦች፣ እንዲሁም የደም፣ የማህበራዊ ክበቦች እና የገጠር ስሜቶችን ማለፍ እንደምንችል ያስታውሰናል።እኛ አጠቃላይ ነን፣ አብረን በሀዘን ላይ ነን፣ እናም ዳግም ታሪካዊ አሳዛኝ ክስተቶችን ማስወገድ የጋራ ሀላፊነታችን እና ግዴታችን ነው።

ማንም ሰው ከታሪክ ውጭ መቆየት አይችልም, ማንም ታሪክን ማለፍ አይችልም, እና ማንም "ከእኛ" ሊገለል አይችልም.ይህ ሰው በሕዝብ ዋይታ ግድግዳ ላይ ስም እየጨመረ የሚኖር ታሪካዊ ቆፋሪ ወይም የሐውልቱን አቧራ የሚጠርግ ጠራጊ ሊሆን ይችላል።ይህ ሰው የብሔራዊ መታሰቢያ ቀንን ወደ አገሪቱ ራዕይ ለማምጣት ጠሪ ሊሆን ይችላል ወይም በብሔራዊ መታሰቢያ ቀን በዝምታ አላፊ ሊሆን ይችላል ።ይህ ሰው የምቾት ሴቶችን ሰብአዊ መብት የሚጠብቅ የህግ ሰራተኛ ወይም በመታሰቢያው አዳራሽ ውስጥ ታሪክን የሚናገር በጎ ፈቃደኛ ሊሆን ይችላል።ሀገራዊ መንፈስን ያለማቋረጥ ያጠናከረ እና ያነቃቃ፣ የዜግነት ስሜትን በታሪክ ህመም ውስጥ ያዳበረ እና ያነሳሳ፣ ለሀገር እድገትና ለአገራዊ ብልፅግና ዕውንነት ንቁ አስተዋፅዖ ያበረከተ እና ሊመሰገን የሚገባው ታሪካዊ ልምድና አስተዋይ ነው። .